zaterdag, augustus 06, 2005

Ritje stad

Afgelopen donderdag weer met mijn Versatile gefietst, na meerdere malen met de Hurricane gefietst te hebben vanwege warm weer de afgelopen tijd.
Ik moest boodschappen doen in de stad en dacht: "Dit is een elke dag fiets, dus laat ik deze maar nemen anders wordt ik drijfnat met dit weer" (het miezerde stevig door... echt vakantieweer dus ;-) ).

In de stad heb ik meerdere opmerkingen gekregen, zoals: "is dit een fiets?" en "even kijken hoe dat er van binnen uitziet hoor!", maar het leukst vind ik het altijd als mensen tot achterom blijven kijken naar wat dat nou weer voor raar ding is.

Nadat ik uit de stad kwam heb ik bekeken wat de schade wat nat worden betreft was en het viel me aardig mee.
Ik ben er wel achter dat ik in dit tamelijk warme weer het niet zo fijn vind om 'binnen' te zitten. Geef mij dan maar een open fiets, ik trek dan net zo lief mijn regenbroek aan en een regenjas neem ik dan op de koop toe (ik heb een hekel aan dat geplak op de blote onderarmen, mijn regenbroek (Gore-Tex) valt mee tegen blote benen). In de Versatile is het erg benauwd als de temperatuur hoger is dan 20 graden Celsius vind ik. Maar ik zweet dan ook erg veel.

Toch vond ik het meevallen dit keer. Ik was in de stad ook wel erg optimistisch door geen jas aan te trekken en in drie-kwart-broek met t-shirt te gaan lopen. Had wel voor de zekerheid een paraplu in mijn fiets meegenomen (eens een keer geen opvouwbare!), maar ik had niet zoveel zin om met veel dingen te moeten slepen, moest ook al boodschappen slepen en mijn handtas... vind ik al teveel.

Onderweg veel 'vakantie-fietsers' tegen en achterop gekomen. Wat voor mij betekent: slecht oplettend volk op de fiets. Één keer achterop een tweetal moeders op de fiets gekomen en ik toeterde en wilde er erg graag langs (was daar net plaats voor twee fietsers naast elkaar en er kon ook tegemoetkomend verkeer op het pad aankomen). Terwijl zoonlief achterop allang aan zijn moeder had laten merken dat er wat achter hen fietste dat er erg graag langs wilde, gaf moeder geen enkel teken dat ze me door had. Ik nog een keer toeteren, ditmaal wat langer, maar nog steeds niets... Toen maar gewacht met inhalen tot ik goed de ruimte had en er geen tegemoetkomend verkeer aan kwam uiteraard. Van dit soort mensen word ik erg moe...