Studiedagje

Vandaag weer lekker op de fiets naar weer een nieuwe studiedag (op locatie).
Ik kom aanrijden: bewonderende blikken.
Ik rijd weg: bewonderende blikken.

Tot zover niets nieuws.

Ik ben daar (tussendoor dus): mijn baas die met mij in gesprek iets laat vallen over een dienstfiets die misschien maar eens vervangen moet worden... Ik denken: mmm hij zal toch niet bedoelen.... neeee dat zal ie niet bedoelen... echt niet? nee, echt niet.
Ik ben lang stil na die opmerking van hem, dus hij kijkt me nog eens goed aan: "ow nee, er gaat natuurlijk niets boven die fiets van jou!"
Ik grinnik en zeg: "nee, laat maar zitten die dienstfiets, ik ga wel op mijn eigen fiets!"

Tot zover de studiedag (die overigens dit keer wel leerzaam was! (jawel: voor de verandering...)).

Ik rijd de stad in voor een paar Sintkadoos en na het shoppen klinkt er ineens naast de fiets: "Heeeey een Flevobike! ...Met bijtjes!"
Ik glim natuurlijk als mensen die bijtjes noemen... Zelluf gemaakt hè!

Eergisteren trouwens kwam ik op ons achterpad aanrijden en ons buurmeisje is aan het buitenspelen met twee andere kinderen (jongen die ik niet ken en meisje dat ik ook ken) en de jongen zegt: "Gaaaave fiets!"
Buurmeisje en vriendinnetje: "Hai Marrianne!" (ra ra waarom groeten die mij nu ineens zo uitbundig ;-) )
Dus ik (zoals gebruikelijk): "Hai ... en ... en dankjewel!"
Hij: "Wat kost dat? Zo één wil ik ook wel! Mag ik een rondje rijden in die fiets?"
Dus ik (zoals gebruikelijk tegen kids in die leeftijdscategorie (jaar of zeven/acht)): "Nee, dacht het niet."
Buurmeisje: "Dat is duur hoor, als je hem kapot maakt dan kan jij dat niet betalen!"
Hij: "Jawel hoor, ik krijg toch zakgeld?"
Ik: "Hoeveel zakgeld krijg je dan?"
Hij: "Één euro per week!"
Ik: "Dan moet je lang sparen als je hem kapot maakt hoor tijdens het rondje..."

Soms hebben kinderen leuke humor (al weten ze het zelf niet) en ik heb hem dan ook doorverwezen naar internet om op te zoeken wat de prijs is van een fiets zoals deze...