Volg de blauwe banaan!

Eergisteren naar een collegaatje op kraamvisite met een viertal leerlinges van onze school.
Ik wist dat zodra ze mijn fiets zouden zien (je zou verwachten dat zo'n fiets al eerder opgevallen was, maar het vreemde is dat ik elke dag weer nieuwe leerlingen tegenkom die mijn fiets voor het eerst lijken op te merken... ?) ze een opmerking zouden plaatsen, maar deze had ik nog niet eerder gehoord (vreemd genoeg): "Waar moeten we naartoe?" Antwoord:"Volg die blauwe banaan!"

Vandaag waaide het erg hard ... veel wind in de rug gelukkig, dus ik had een heel lekker vaartje! De golven stonden op het beekje voor het huis! Dat had ik nog niet eerder gezien. Niet dat dat wat zegt hoor, ik ben namelijk zo attent als een .... garnaal? In elk geval niet attent dus.

Lachen!

Vandaag had ik haast... in school wel te verstaan, dus ik had niet zo heel veel zin om serieus in te gaan op het commenaar van een collegaatje dat zei: "Marrianne, ik vind jouw fiets zo eng!"
Dus ik zeg weer eens: "Hoe bedoel je: eng?"
Zij: "Nou ik vind het zo eng dat je zo slecht te zien bent, ik ben zo bang dat een grote auto je over het hoofd ziet!"
Ik: "Ja, je hebt gelijk! Ik vind auto's ook zo eng, het zou eigenlijk verboden moeten worden!"
Zij: "Ja maar je bent zo laag!"
Ik: "Ja en een kinderfiets is net zo laag: je hebt echt helemaal gelijk! Auto's moeten verboden worden!"

Ik krijg nog een paar opmerkingen die ik op de gebruikelijke manier afwimpel:
* slecht zichtbaar dus vlaggetje ("Vraag maar aan ons collegaatje dat een vlag ook niet gezien wordt" (betreffende collega maakte ooit de opmerking: "Marrianne je moet een vlag op je fiets doen, want ik zie je niet goed!" Mijn reactie toen was: "Ik HEB een vlag op mijn fiets zitten..." En ik heb sinds die tijd dus geeeeeen vlag meer op de fietsen!)
* zo sneu als je dochter geen moeder meer heeft als jou wat overkomt (aardig...): "Dan heeft ze dus ook volgens jou binnenkort geen vader meer want die heeft precies dezelfde fiets..."

Aldus een geslaagde discussie en ik vond het erg leuk om dit heel serieus te zeggen tegen haar, want de boodschap is nog nooit zo snel en duidelijk overgekomen als dit keer!
Ik kon er later met Wilfred nog een keer hartelijk om lachen!

Eerder die dag...
Toen ik eerder die dag naar school fietste, kwam ik zoals gebruikelijk bij een andere school langs en de jongens die daar uit kwamen en een stukje om liepen, keken eerst bewonderend naar mijn fiets en begonnen daarna complimenten te maken ("mooi ding hey!") dus ik groet terug met mijn claxon... fiet fiet.... reageren die jongens: "hahahaha fiet fiet!" Tja de 'claxon'van de Versatile lijkt inderdaad op een vogeltje dat tjielpt... ;-)

Verschil in kleding

Na het lezen van verschillende meningen, valt me op dat ik waarschijnlijk één van de weinige velomobielbezitters ben die handschoenen in de fiets aan doet. Ik doe dan wel niet zulke hele dikke aan (dunnen leren, op de markt gekocht), maar dat is al meer dan sommige doen (namelijk niets!).

Ik heb ook geen fietskleren aan. Mij veel te dun!
Ik draag mijn normale kleding (draag tegenwoordig ook weer rokken tijdens het fietsen, nu het winter is niet meer zo veel trouwens, komt wel weer in de zomer) en daarover in de winter zoals nu een fleece jas en daar weer eventueel een regenjas (ligt eraan hoe ver ik moet en hoe koud ik het heb voor het instappen).

Studiedagje

Vandaag weer lekker op de fiets naar weer een nieuwe studiedag (op locatie).
Ik kom aanrijden: bewonderende blikken.
Ik rijd weg: bewonderende blikken.

Tot zover niets nieuws.

Ik ben daar (tussendoor dus): mijn baas die met mij in gesprek iets laat vallen over een dienstfiets die misschien maar eens vervangen moet worden... Ik denken: mmm hij zal toch niet bedoelen.... neeee dat zal ie niet bedoelen... echt niet? nee, echt niet.
Ik ben lang stil na die opmerking van hem, dus hij kijkt me nog eens goed aan: "ow nee, er gaat natuurlijk niets boven die fiets van jou!"
Ik grinnik en zeg: "nee, laat maar zitten die dienstfiets, ik ga wel op mijn eigen fiets!"

Tot zover de studiedag (die overigens dit keer wel leerzaam was! (jawel: voor de verandering...)).

Ik rijd de stad in voor een paar Sintkadoos en na het shoppen klinkt er ineens naast de fiets: "Heeeey een Flevobike! ...Met bijtjes!"
Ik glim natuurlijk als mensen die bijtjes noemen... Zelluf gemaakt hè!

Eergisteren trouwens kwam ik op ons achterpad aanrijden en ons buurmeisje is aan het buitenspelen met twee andere kinderen (jongen die ik niet ken en meisje dat ik ook ken) en de jongen zegt: "Gaaaave fiets!"
Buurmeisje en vriendinnetje: "Hai Marrianne!" (ra ra waarom groeten die mij nu ineens zo uitbundig ;-) )
Dus ik (zoals gebruikelijk): "Hai ... en ... en dankjewel!"
Hij: "Wat kost dat? Zo één wil ik ook wel! Mag ik een rondje rijden in die fiets?"
Dus ik (zoals gebruikelijk tegen kids in die leeftijdscategorie (jaar of zeven/acht)): "Nee, dacht het niet."
Buurmeisje: "Dat is duur hoor, als je hem kapot maakt dan kan jij dat niet betalen!"
Hij: "Jawel hoor, ik krijg toch zakgeld?"
Ik: "Hoeveel zakgeld krijg je dan?"
Hij: "Één euro per week!"
Ik: "Dan moet je lang sparen als je hem kapot maakt hoor tijdens het rondje..."

Soms hebben kinderen leuke humor (al weten ze het zelf niet) en ik heb hem dan ook doorverwezen naar internet om op te zoeken wat de prijs is van een fiets zoals deze...